با اومدن پاییز دوباره افسرده میشم، هواش خیلی دو نفره س.
این سه چهارسال این موقع ها که میشد همه چی بوی رامسر میداد:) بوی خوابگاه بوی کاراموزیا:) بوی دورهمیامون، با این که همش غر میزدم و عصبی بودم چون باید کلی وسایل حتی بالش و پتوم و برمیداشتم و باخودم می‌بردم، از یک هفته قبل رفتن کلی استرس می‌کشیدم سر اتوبوس که هم پیدا بشه هم من و جا نذاره یوخت، با همه اینا بازم ذوقشو داشتم بیشتر از همه ذوق اون شهر.
الان تنها کاری که میتونم بکنم اینه که یه چایی داغ بریزم و رو خودم پتو بکشم.
هعی
هواش که زیاد سرد نیست
یعنی میشه واقعا یه روز از خواب بلند شیم ببینیم سفینه آدم فضاییا تو حیاط خونمون فرود اومده بریم سوارش بشیم و باهاشون بریم تو یه دنیای جدید و یه زندگی جدید حسای جدید🥲 اره همینه:) ما فقط به یه سفینه نیاز داریم باهاشون میریم و میریم وارد خلا میشیم بعد ازونجا میریم از طریق یع کرمچاله وارد دنیاشون میشیم اونجا همه چی جدیده ولی حس دژاوو میده، اونجا خیلی قشنگع حسش شبیه هوای برفی، انعکاس مهتاب از دریا، برگای رنگارنگ خزون، نگاه کردن به آسمون غروب تو یکی از روزای تابستون و شیشه بخار گرفته ماشین توی زمستون، ولی فقط اینا نیست هرروز ماجراجویی داریم تا اینکه بالاخره شغل مورد علاقمون و پیدا میکنیم و هرروز از انجامش حس خوب میگیریم، اونجا همه باهامون خوبن و درکمون میکنن می‌دونی اونجا دیگه نگران نیستیم که ممکنه حالم خوب بش هه؟ اونجا هردغدغه ای که داشته باشی خوشحالی امید داری و می‌دونی که هیچ وقت قرار نیست بشکنی
