+این پست و ویرایش کردم و از حالت محافظت با کلمه عبوردرش اوردم

در پی ماجرای امروز(مدرسه):

یه وضعیتی شده که یه ادم تو سن و سال من۱۷_۱۸ هرچی هست و نیست بر میگرده به پول باباش،دختر پسرم نداره ولی واسه دخترا باید بگم مخصوصاً دخترا

رویاهام بزرگ نیست ولی هیچ وقت بدون اونا زندگی نکردم.اما چقدر سخته ک به موقعیتی برسی که حتی همونم برات دورازدسترس باشه،نه بخاطر سستی خودت بلکه بخاطر مملکتی ک همه راه هارو واسه پیشرفت یکی تو شرایط من بسته

فکر کن به اندازه کافی این فاکین مانی رو داشته باشی.اونوقته ک بلندپرواز میشی،اونوقته حرفی برای گفتن داری

دارم خل میشم،دیگ کم کم باید باور کنم که فقر،اروم اروم من و تو خودش حل می کنه 

باید باور کنم که من باید شاهد نابودی دنیای من باشم

امروز دال رفت برای خدمت اصلیش

تا شیش ماه دیگ احتمالا نمی ببنیمش⁦:'(⁩

و ازهمه بدتر اینکه تقریبا سر مرز افتاده

«تیپ متحرک هجومی،تربت حیدریه»

هفته پیش خیلی ناراحت بود،اونقدر که فقط گریه نمی کرد

سه روز اولی ک اومد خونه،با هیشکی حرف نمیزد،غذا نمی‌خورد ،هر پنج دقیقه هم می رفت یه گوشه حیاط خودشو قایم می‌کرد و سیگار می کشید.ولی کم کم خداروشکر بهتر شد.

یعنی من باید شبا رو تختم بخوابم ولی داداشم تو تانک،چرا اخه؟

خدایا مواظبش باش.