صبح یواشکی وقتی مامان نبود،سیگاری ک از بابا کش رفتم و گرفتم رفتم تو دستشویی.جلو آینه روشنش کردم.ازقیافم خندم گرفت،برخلاف بقیه مضحک بنظر می‌رسیدم.سیگار و می رسوندم ب لبم هی خندم میگرفت(خخخ).خلاصه گذاشتم رو لبم و درحالی ک منتظر سرفه بودم،ی پک کوچیک گرفتم.نه خبری از دود بود ن سرفه!پک دوم عمیق گرفتم دیدم به به چ دودی اومد بیرون!پک سوم و چهارم و... دیگ خسته شدم تموم نشده خاموشش کردم.سیگارش نازک و دراز بود،بنظرم اگه کلفت تر بود با پکای کوچیک تر میتونست بهتر دود بده.

اصلا حس خاصی بهم نداد فقط بعدش طعم دهنم گس بود که خوشم نیومد،دندونمم یکم درد گرفت.همیشه از بوی سیگارنفرت داشتم،۱۸سال میگذره هنوزبهش عادت نکردم،اونم سعی می کنه بیرون خونه بکشه.جالب بود ک امروز اصلا اون بو رو احساس نکردم.چرا؟!

دیشب خواب دیدم دارم سیگار میکشم

پ.ن:همین روزا تو ی فرصت مناسب

امروز سر ازمون وصف نشدنی بود

دلم میخواس می تونستم فقط کاغذ و سیاه کنم

امیدوارم دیگ هیچ وقت چنین کاری نکنم

بعد از اعلام نتایج واقعا نمی دونی چه حالی شدم،ی حالی ناخوشایندی و عجیبی واسه اولین بار اومده بود سراغم

دوست نداشتم هیچ کاری انجام بدم،واقعا حس عجیب و افتضاحی بود

حتینمی تونستم ب خواب فک کنم،درحالی ک از دیشب تاحالا دوساعت خوابیدم ،سعی کردم گریه کنم،اهنگ گوش دادم،فیلم دیدم

و من تو این شرایط شرمندم از اینکه بهش بگم کمکم کنه

از فردای خودم می ترسم و ازونجایی ک راه فرار ندارم کم کم دارم سکته میکنم!!!

چقدر خوب ک دال اینجا نیست و نمیتونه منو ببینه

چون دراون صورت حتی می تونست از چشمام بخونه

همیشه از پدرو مادرم چیزهایی هست ک مخفی کنم ولی همه چیزم برای دال مشخصه

همانطور که گفتم از چشمام می خونه،اگ ن خودم براش میگم

«را» شنبه چند تا فیلم خاک بر سری نشونمون داد،نسبت به چندش ترین صحنه هاش هیچ حسی نداشتم.که این خودش یه فاجعه مستقل محسوب میشه!

زنگ اول درحالی ک از خنده داشتم زمین و گاز می زدم،یهو بغض گلوم گرفت و اشک تو چشام جمع شد و بدون هیچ کنترلی سریع از صورتم سرازیر شد.دو دقیقه بعدش خنده های بیخودی شروع شد.

فقط قاف با کاری ک سرامتحان کرد واقعا خوشحالم کرد.عزیزم خیلی گودو 

پ.ن:دلم میخواد ۲۴ ساعت در روز بخوابم. 

#افسردگی

چهل روزی میشه اینجا نبودم⁦:-)⁩

خب باید یه تغییراتی ایجاد کنم

روحیه اینجا متناسب با یه کنکوری مثل من نیس

امروز ازمون داشتم اختصاصی ها+فارسی رو خراب کردم

😒هووف خسته شدم از بس که از درسای مورد علاقم ضربه خوردم ⁦:'(⁩⁦:'(⁩

بگذریم...

چقدر خوب میشد اگه یکم ایمان داشتم،هم به خودم هم به خدا. حتی ی ذرشم برام کافی بود.

امروز دال رفت برای خدمت اصلیش

تا شیش ماه دیگ احتمالا نمی ببنیمش⁦:'(⁩

و ازهمه بدتر اینکه تقریبا سر مرز افتاده

«تیپ متحرک هجومی،تربت حیدریه»

هفته پیش خیلی ناراحت بود،اونقدر که فقط گریه نمی کرد

سه روز اولی ک اومد خونه،با هیشکی حرف نمیزد،غذا نمی‌خورد ،هر پنج دقیقه هم می رفت یه گوشه حیاط خودشو قایم می‌کرد و سیگار می کشید.ولی کم کم خداروشکر بهتر شد.

یعنی من باید شبا رو تختم بخوابم ولی داداشم تو تانک،چرا اخه؟

خدایا مواظبش باش.

هوا تقریبا ابری است و من درحالی ک روی تخت زوار در رفته ام نشسته ام می نویسم.باز هم راجع به همان حس گنگم.درست کنار گوشه شمالی خانه دارند ساختمانی بنا می کنند و سر و صدایش بگوش می رسد.اکنون بازهم به این فکر می کنم که آیا این من هستم که حقیقتا پوچم یا اون کسی ست که مارا به بند کشیدست؟

خشم مضحک ترین حالت یک فرد می تواند باشد و اغلب نشانه ضعف است.اکنون من خشمگین هستم.منی که به آرامشِ همواره ام معروفم.

ژان پل سارتر می گوید یک انسان پوچ در زمان حال زندگی می کند و تحت هیچ شرایطی دوست ندارم به آینده فکر کند.

من بدست یک فرد پوچ محکوم شدم بدست او کودکی و نوجوانی ام نابود شد و آینده ام نادیده گرفته شد،او که کور و کر و مسئولیت ناپذیر است و هیچ چیز نمی تواند او را ازین پوچی اش بیرون بکشد.این حالت شاید برای او ارامش داشته باشد ولی در دل ما هرچند وقت یکبار میوه خشم به بار می آورد.دور نیست روزی که این میوه بمب جنون بشود و بترکد.

غذایی که روزی با ولع می خوردم،بلعیدم.این بیحسی مورثی است انگار.ترسیدم!ترسیدم از نابودی تمام کارها و تمام احساساتی که روزگاری به آن ها علاقه نشان می دادم.«من شاهد نابودی دنیای منم... باید بروم دست به کاری بزنم»

من نیاز دارم در خلوت خودم فرو بروم،الان بیشتر از هرچیز به ان نیاز دارم.