منتظرم ۲۶ام بشه و نوبت فال بگیرم

دیروز بعدازظهر خواب دیدم نشستم رو مبل همین اتاقی که توش خوابیدم و میخوام از خودم عکس بگیرم مثل روال هر روزم بعد عمل، ولی از سلفیا راضی نبودم(مثل هرروز که زاویه مناسب و پیدا نمیکنم) پس بلند شدم و رفتم روبروی خودم نشستم و با دوربین پشت گوشی از خودم عکس گرفتم! اولش اصلا متوجه نشدم که شدم دو نفر بعد اینکه چندتا عکس گرفتم یهو متوجه شدم چی شده، جالبیش این بود مطمین نبودم کدومش خودمم، زیادم یادم نیست بعد اینکه متوجه ماجرا شدم واکنشش چی بود،اینجا فقط میخواستم از خواب بیدار بشم ولی نمیتونستم، تموم زورم و زدم ولی نمیشد چندبارم چشمامو باز کردم ولی باز خود بخود بسته میشد زور زدم داد بزنم نشد زور زدم مامانم و صدا بزنم ولی صدام در نمیومد. نمی‌دونم چقد گذشت که بالاخره بیدار شدم. کابوس بده ولی بدترش اونجاست که میخوای بیدار شی ولی نمیتونی.

از همزاد عزیزم ممنونم که قیافه واقعیش و بهم نشون نداد.

سلاااام من اومدم بعد مدت یکم طولانی!

دماغم و عمل کردم و کلی کبود شدم و الان که دارم می‌نویسم پاک شدن فقط ی کوچولو درحد یک سانت ازشون مونده و خون توی چشم چپم درحد نقطه شده. روز عمل چهارشنبه ۲۷ تیر، فردای عاشورا بود. ساعت هشت رفتیم درمونگاه، نرس اومد از پشت دست چپم آی وی صورتی بگیره، آبکشم کرد از پشت دست تا براکیال سوراخ سوراخ شد و کبودی هاش تا همین دیروز مونده بود، اولین رگی که خراب کرد هم خیلی درد میکرد. طوری که تا چند روز نمی‌تونستم ازون دستم استفاده کنم. البته خودم رگا رو حس میکردم و بهش پیشنهاد میدادم، رگای بدی نبودن واقعا میشد گرفت ولی فک کنم اون کارمای رگ خراب کردنای من بود تو کاراموزیا:) آخر هم نتونست بگیره و یه دختره اومد گفت شما همکار نرسمون هستین؟ گفتم اره تازه فارغ التحصیل شدم:) از پشت دستم از یه رگ خیلی داغون صورتی گرفت، خودم پشمام ریخت، گفت خودت می‌دونی دیگه اولی و که خراب کنی بقیه هم خراب میشه و دقیقا همینطوره. خلاصه رفتم اتاق عمل و به دکتر گفتم یه قوس ملایم سوراخا خوکی نشه و نیمه فانتزی دربیاد بعدم دختره بهم لیدوکایین زد و رگم سوخت، دیگه یک دقیقه نشد که رفتم.اصلا ازون حس خوب بیهوشی که فاطمه می‌گفت هم چیزی حس نکردم. بعد اینکه منتقل شدم بخش مامانم اینا اونجا نبودن بهم گفتن بلند شو خودت بشین رو تخت و منم عصبانی و نیمه هوشیار بلند شدم نشستم رو تخت بخش، رون و فکم می‌لرزید و کشاله ران شلوارم جر خورده بود و خبر نداشتم وقتی نشستم تازه متوجهش شدم:/ موقع جابجایی بی عفتم کرده بودن انگار:/ مامانم خیلی استرس داشت اون پسره نرس با اینکه رگام و ترکونده بود ولی نرس دلسوزی بود با مامانم مهربون بود مدام ازم میپرسید حالت خوبه.

وای بعدش چقد دردسر کشیدم برا درآوردن تامپون و آتل همشم تقصیر اون عن خانوم اه اه بدم میاد ازش.نوک دماغم زیاد تیز نشد ولی در کل خوبه.

دکتره تازه سال ۱۴۰۱ فارغ التحصیل شده یکی دوساله شروع بکار کرده و من تازه دیشب فهمیدم اگه قبلش می‌فهمیدم نمی‌رفتم پیشش. دیروز که رفتم بخیه هامو بکشه گفت تو به چسب حساسیت داری دیگه چسب نزن! و محلول اریترومایسین گفت هر شیش ساعت بزن. منم دیروز تا شب چسب نزدم ولی هرچی فک کردم دیدم نمیشه دیگه موقع خواب چسب زدم ولی نمی‌زدم بهتر بود با این طرز چسب زدنم.

قسمت بخیه ی تیغه بینیم برجسته شده انگار گوشت اضافه آورده باشه، خیلی رومخمع.

خبر بد اینه که دیجی موویز پولی شده😒 دیگه هیییچی نمیشه دانلود کرد. افسرده شدم کانالی هم ندارم.

خبر خوب اینه که چشم نکنم چندروزه هوا خیلی خوب شده بدون پنکه پتو میکشم سرم پنجره هم بسته ولی باز سردم میشه. 

بالاخره شرک و دیدم چقد قشنگ بود مخصوصا شرک سه چقد قشنگ بود چقد محتوا داشت، دوره ما انیمیشنا هیچ محتوایی نداشتن همشون مث سیندرلا یه دختر مظلوم بودن که سختی کشیده بودن و زیبا بودن بعد پرنسشون میاد و اونارو خوشبخت می‌کنه😂 یعنی از بچگی این و کردن تو کله ما که سختی هارو تحمل کنیم و منتظر یه پرنس باشیم که بیاد و خوشبختمون کنه:) :/

شاهنامه کنسل شد چون برنامه پادکستم از کار افتاد تا داستان عشق و عاشقی زال و رودابه پیش رفته بودم حیف شد.

این پست و من دیروز نوشتم و الان اومدم بگم که دیگه نتونستم بی فیلم بشینم و رفتم اشتراک مووی کاتیج و خریدم، یک ماهه چهل تومن و این سریالی که اسمش رو تاپیکع رو دانلود کردم چون جیک جیلنهال بازیگرشع و من عاشقشم:)

امروز نزدیکای یازده از خواب بیدار شدم و تا دوازده و نیم تو ربات‌های سکه جمع کن تلگرام چرخیدم.  فستینگ نبودم، دیشب ساعت یازده اینا یک بیدار تحریکم کرد شیرینی و حذف نکنم، منم رفتم اون شکلاته رو خوردم، اصلا بهم مزه نداد برا خودمم جالب بود. ساعت سه ناهارم و خوردم که بشه فستینگ ۱۶ساعته. 

چهارشنبه این هفته عمل بینی دارم، خیلی استرس دارم دماغم کج و خوکی بشه یا خیلی نازک دربیاد.

تا دوشنبه فستینگ ۱۸ ساعته مو ادامه میدم ولی دوشنبه و سه شنبه دیگه قند و شیرینی هم میخورم مشکلی پیش نیاد.

امروز رفتم دیت. موهام چرب شده بود، بزور فقط زیربغلمو شستم و پشمای دست و پامو زدم، موهامو بالایی بستم، یه رژ صورتی خیلی کمرنگ و یه ریمل کمرنگ زدم و پیراهن و مانتو چهارخونه مو پوشیدم و رفتم. رفتیم یه کافه که قبلا هم رفته بودیم ولی این دفعه صاحبش عوض شده بود. یه آیس موکا و موهیتو سفارش دادیم. یادم رفت بگم شکرنربزن، ی کوچولو خوردم دیدم خیلی شیرینه حالم بد شد. من موهیتو خوردم و اون آیس موکا. چهرش خیلی کیوت تر از قبل شده، نسبت به عید که دیدمش بزرگ تر شده بود، با این که ته ریش هم نداشت. یه تخته اونجا بود با کلی سرچ یاد گرفتمش و چیدمش ولی بازی نکرد عنتر، گفت من بلد نیستم! حیف که مژه های بلند و خال روی گونه و پیشونیشو خیلی دوست دارم وگرنه قهر میکردم.

از دیروز رژیم و ورزش و شروع کردم

فعلا که سه چهار روزه شیرینی نمیخورم مگه یکی دوتا شلیل و یه چصه هندونه کم شیرین باشه

فستینگ هم از دیشب شروع کردم، اصلا نمیدونم تا چی باید ادامه بدم، میتونم ی روزایی فست نباشم یا نه. یجوریه شاید ادامه ندمش.دیگه مثل پارسال چیت دی هم نمیذارم، واقعا خیلی بد بود هرروز کلی ورزش میکردم بعد تو یه روز اندازه کل هفته می‌خوردم. تهش چیت مِل بذارم این دفعه در حد کوکی و حلوا و بستنی و این چیزای کم

راستی دیروز ده دقیقه ورزش کردم بخاطر اون اسکوات های بدون وزنه، کون و رونم جوری گرفته که اصلا نمیتونم از صندلی بلند شم. شیش ماهی میشه از آخرین جلسه باشگاه میگذره، اونجا با وزنه ده کیلویی اسکوات میزدم آخ نمیگفتم. خیلی وقت بود بدنم اینجوری نگرفته بود.(آخرین بار بعد کنکور اولم بود)

راستی سه روز پیش وقتی داشتیم میرفتیم خونه داداشم، ی باشگاه دیدم، خیلی به خونمون نزدیکه در حد ده دقیقه راهه، سرکار که رفتم حتما میرم.:)

شاهنامه خوانی رو هم شروع کردم از پادکست امیرخادم گوش میکنم. الانم وسطای داستان فریدون هستم.

فعلا فقط زبانه که اعصاب من و خورد کرده. هرچی میخونم یاد نمیگیرم تو جمله سازی مشکل دارم احساس میکنم این ضعف فقط با کلاس و معلم خصوصی حل میشه.

از وقتی اومدم خونه نت ایرانسل اصصصلا آنتن نمیده، این شد که دیگه از نت نامحدود همراه اول بی بهره موندم و حتی یه فیلم هم ندیدم.

از ساعت هفت هشت تی وی و روشن میکنم و بین آی فیلم و تماشا کانال و عوض میکنم و تا ساعت یازده سریال ایرانی و یانگوم تماشا میکنم.

پارسال این موقع ها درحال پرخوری بودم فقط می‌خوردم و لاست تماشا میکردم، تا اینکه رفتم سرخرود و اونجا ی قلیون و چندتا نخ سیگار کشیدم، سینم خراب شد، بعدش مامان اجازه‌ نداد یه قطره روغن بره تو حلقم حتی ترشی و شیرینی هم قدغن شد. خیلی مقاومت کردم ولی مامان مث همیشه از من سمج تره، گفتم حالا که رژیمم اوکی شده ورزشم بکنم، یک سایزی کم کردم ولی اونجور نه.

ساعت خواب؟ برعکس پارسال که خیلی سعی داشتم ساعت ده یازده بخوابم چون هم از هفت هشت شب فستینگم شروع میشد هم اینکه میخواستم دوازده دیگه خواب باشم که هورمون رشد اون موقع ترشح بشه و اثرشو برام بذاره و صبح ساعت هفت و نیم هشت بیدار میشدم که تا ده فستینگم تموم بشه، جوری که دوست داشتم یه ورزشکار کامل باشم جالب بود. امسال اما میخوام شل کنم، واقعا خوشم نمیاد زود بخوابم، برا من که مشکل به خواب رفتن دارم خیلی استرس آوره اونجوری، الان ایده آلم اینه که تا دو سه شب بیدار بمونم و صبح ساعت ده یازده پاشم.

هوا؟ اونجور گرم نیست. زیادم آفتابی نیست. در حدی هست که بتونم تو اتاقم بخوابم.

شب اسکی با این که زیاد چیزی نخونده بودیم خوابیدیم، صبح که رفتیم، همه مارو تو اتاق کنفرانس قرنطینه کردن و استاد محمدی اومد اسم هفت نفر اول و خوند من هفتمی بودم، ایستگاه اولم کودکان بود همه سوالا رو دست و پا شکسته جواب دادم بعد که زنگ خورد رفتم ایستگاه استاد محمدی،ادم حاد ریه روآورده بود، اونجا همه رو باید مینوشتم، خودکار هم با خودم نبرده بودم از استادا می‌گرفتم، بعد رفتم واکسیناسیون بعد قلب بود، بعد تشخیص پرستاری بود(کریمی) بعد استاد محمودیان بود که سی پی آر و انبوه و لارنگوسکوپ رو مولاژ انجام دادم براش، اخری هم روان بود که از همه کیوت تر بود استاد امیری یه عینک خنگی زده بود خیلی کیوت شده بود سوالاش زیاد بود و سناریوش اندازه همه اون شیش تا سناریوهای قبلی روی هم خودش از سوال آخر شروع کرد بعد جوابشونو از روی سناریو برام میخوند میپرسید این الان چی میشه همون بنویس، اتاقش بوی سیگار غلیظی میداد بهش گفتم گفت حتما یکی از پسران سیگار کشیده بود که بعید هم نبود سه تا پسر تو این گروه بودن که همشون خ سیگاری بودن،‌اون استرس داشت زنگ نخوره من حالا هی چرت و پرت میگفتم:) خلاصه اینم تموم شد ومن و فاطمه رفتیم خونه. من چایی گذاشتم و بعد سریع شروع کردم به لکه گیری موکت هی میسابیدم عین اوشین، فاطمه هم اومد کمک کرد و بعد موهارو برداشتیم و جارو کشیدیم، این همه استرس برا اینکه پول موکت و آزمون نگیرن، واقعا تمیز شد فقط بعضی جاها رنگش پریده بود خلاصه اون شب موکت و ازمون تحویل گرفت قاسم کردی و من ی نفس راحت کشیدم. بعد یکم استراحت کردیم و من رفتم حموم و بعد یخچال و بالکن رو تمیز کردیم و ساعت چهار رفتیم بیرون، آخرین بیرون:( علیزاده و درویش کنار آموزش و پرورش منتظرمون بودن، وقتی سوار شدیم گفتن قبل شما سه تا دختره ازینجا رد شدن فک کردیم شمایین الکی با دوربین ادای عکس گرفتن درآوردیم:) هوا هم خ قشنگ بود ابری بود و خنک قبلش هم یه نمه بارون زده بود، رفتیم سمت گیلان، قرار شد بریم دریا، همینجوری رفتیم و رودسر و رد کردیم یه جا آورده درست کنار جاده ای که به چایسر می‌رفت یه فلافل وانتی دیدیم نشستیم رو میزش کنار جاده و ساندویچ کثیف خوردیم. بعدم رفتیم ساحل و بعدم رفتیم ایران کتان و بعدشم فروشگاه دایان و بعدم برگشتیم خوابگاه. اون شب آخرین شب خوابگاه شیلا بود، رفتیم پنکیک درست کردیم با فاطیما بعدم برگشتیم تو اتاق آهنگ گذاشتیم و رقصیدیم و گریه کردیم و هم و بغل کردیم. بعدم شیلا اتاقش و تحویل داد و خوابیدیم. چقد سر تحویل دادن داستان شد. زنیکه خوک همش می‌خواس عیب بذاره رو وسایل و موکت که پول بگیره ازمون. صبح قرار شد بریم دانشکده کارامون و بکنیم یکمی امضا جمع کنیم. ساعت هشت من بیدار شدم شروع کردم به آماده شدن و آرایش کردن، چون ساعت نه و ربع عکاسی داشتیم تا تموم بشه ساعت شد بیست دقیقه به نه، با فاطمه رفتیم دانشکده از دونفر امضا گرفتیم و برگشتیم سمت هتل، شیلا نیومد شبش دیر خوابیده بود. رفتیم عکسارو گرفتیم دوتا تکی و یه دوتایی با فاطمه و چندتا دسته جمعی گرفتیم. بعدش قرار بود بریم آرامش که من لباس بخرم هیچی نداشتم شب تو تالار بپوشم، شیلا هم میخواست دامن بخره. با فاطمه برگشتیم خوابگاه لباس عوض کردیم و رفتیم آرامش اونجا مهدیه و مهیاس هم اومدن، فاطمه داشت بال درمی‌آورد مهدیه رو دیده بود، تالا ندیدم کسی انققققدر خواهرشو دوست داشته باشه. یه یک ربع بعد شیلا اومد پیشمون من یه کراپ مشکی با آستین گیپور و پف دار خریدم از یقه کش میخورد میشد آورد روی بازو، این مدلی خیلی دوست داشتم، چون شونه هامم پهنه بهم میومد، یه کراپ دیگه هم بود استین کوتاه و سفید بود پایینش زنجیر جواهری شکل ریسه آویز میشد اونم خیلی قشنگ بود. قیمتشونم خوب بود 230تومن بودش. من تو کارتم 213 مونده بود چون تازه پول بلیط و ریخته بودم خالی شده بود، شیلا برام حساب کرد. سرظهر بود خیلی از مغازه ها یکی یکی داشتن میبستن، بعدم سریع رفتیم شیلا دامن کرم خرید و برگشتیم خوابگاه. تا رسیدیم سریع رفتیم کمک کلی وسایل جشن و بردیم پایین گذاشتیم، هندونه ها کلاه ها آب معدنیا ژله ها پنکیکا میوه ها. ساندویچا و بعد برگشتیم بالا شروع کردم جمع و جور کردن وسایلم، روز اول پریودیمم بود و از صبحم سرپا بودم. اماده شدیم من شلوار بگ مشکی شیلا رو ازش گرفتم با کراپم پوشیدم، هردوتا زنجیر سفید و طلاییمو هم انداختم، دستبندمم انداختم. گوشه چشممو با مداد مشکی و قهوه ای سایه زدم و با سایه کالباسی تیره فید کردم یه شاین هم وسط چشمم زدم، یه رژ کمرنگ کالباسی هم زدم که خیلی رنکشو دوست داشتم، شیلام وسایلشو جمع کرد و برد پایین باباشو شوهرعمش اومدن بردن و آخر لباسامونو برداشتیم و با اسنپ رفتیم تالار. راننده اسنپ همش به شیلا نگاه میکرد یعنی گردنشو خم میکردم! و برای اینکه ضایه نشه الکی سمت چپم نگاه میکرد الکی مثلا دارم اینه ها رو نگاه میکنم! تو ورودی تالار عکسامون چسبیده بود، عکسای کارآموزیامون. بعد از سلام علیک یا استادا رییس دانشکده اومد ی سخنرانی مزخرفی کرد و بعدم لوح گرفتیم ازشون و بعدم سوگندنامه خوندیم و یه کلیپی هم از عکسای قابل پخش نگاه کردیم و تمام. استاد یوسفی رو انقد بغل کردیم که خمیر شد😂 خیلی لاغر و خوشگل شد. حتی استاد فتوک هم مترو بغل کرد،استاد محمدی هم که نیومد :(. بعد یک ساعت و نیم تقریبا استادا و خانواده ها رفتن،پسرا از وقتی استادا بودن عرق خوردن و شروع کرده بودن پدر فاطیما که دید اینا دارن عرق میخورن عصبی شد و فاطیما رو همراه خودشون بردن،باهاش خدافظی کردیم و بغل و گریه و خلاصه بعدش آهنگ گذاشتیم و شروع کردیم رقصیدن و سوگند و الهیانم بودن، تاهشت و نیم تو تالار رقصیدیم. همه مست کرده بودن منم دلم خ میخواست فقط خجالت می‌کشیدم به درو گفتم گفت خودت به فلانی بگو بهت میده، نگفتم که خجالت می‌کشیدم. آخرین آهنگ آهنگ بخون غزل خدافظی و بود و چشم من،همه گریه کردیم خیلی خیلی زیاد باورم نمیشد که دارم با آدمایی که باهاشون زندگی کردم و هرروز باهم خوابیدیم و بیدار شدیم و غذا خوردیم و ... خدافظی میکنم، آخرین بار بود که داشتم میدیدمشون و میدونستم که دیگه قرار نیست حداقل تو یکسال آینده ببینمشون و این برام خیلی سخت و غمگین بود.هشت و نیم رفتیم یه ساحل خلوت، رعد و برق میزد و پس زمینه فوق العاده ای ایجاد کرده بود، پارتی اصلی اونجا بود، فقط خودمون بودیم و مهمونامون رفته بودن خوابگاه و خونه هاشون. اونجا بالاخره ی پیک رفتم بالا، یه سیگار هم درو برام آتیش زد، فاطی گفت تالا با ...(من) سیگار نکشیده بودم. انقد رقصدیم که نگو تا ده موندیم اخراش سه نفر از بچه ها آهنگ خوندن. همه برای آخرین بار از هم خدافظی کردیم. درو هم اومد و خدافظی کرد و حرفای قشنگ و آرزوهای خوب. ولی من فقط نگاش کردم و نتونستم حرفی بزنم. موقع برگشتن به ماشین بارون گرفته بود انکار با چشمامون هماهنگ بود. کنار ماشین به درو گفتم از داداشم بهم نزدیک تر بودی مواظب خودت باش بغلم کرد و منم بغلش کردم و زود سوار ماشین شدیم، شیلا بین راه پیاده شد که بره پیش خانوادش، ما رفتیم خوابگاه، علیزاده گفت برم بالا گفتم آره چون خیلی حالم بد بود پریود بودم، کمرم درد میکرد. درو گفت بنظرم همینجاها بزن کنار خدافظی کنیم، درست قبل دوربین پیاده شدیم و من علیزاده رو هم بغل کردم، بعدم درو و نمی‌خواستم بغل کنم فقط دوباره بهش گفتم واقعا از داداشم بیشتر دوست داشتم و ازون بهم نزدیک تر بودی که محکم بغلم کرد و طولانی خیلی گریم گرفت اینجا گفت قرار نشد گریه کنی دیگه و سرمم چندتا بوسید خیلی خیلی دلم براش تنگ میشه. رفتیم خوابگاه اتاق و تحویل دادیم و صبح همراه فاطمه یا اتوبوس برگشتم خونه.

بعد قرنی اومدم از وقایع این مدت بنویسم و برم. 

خب سه هفته سرکار رفتم و بعد که مدیریت شروع شد دیگه نرفتم، ابورمو میکرو کردم لباس خریدم و براخودم خرج کردم.این میکروی ابرو خیلی اعصابم و تخمی میکنه، بدم نشدا ولی چون معلوم نیس ترمیم میتونم برم یا نه اعصابم خورده. 

دوباره با ح اوکی شدم، هرروز نظرم درموردش تغییر می‌کنه نمی‌دونم اون برام خوبه یا نه، فعلا نمیخوام فکرم و درگیرش کنم، فعلا تا چندسال سال فقط میخوام رو خودم کار کنم. راستی کارآموزی مدیریتمم داستان شد، اولش که با یه پسره افتاده بودم بعد اون پسره لحظه آخری جاشو عوض کرد. روز کارآموزی ساعت هفت صبح تو بخش جراحی منتظر ایستاده بودم، حتی نمیدونسم هم گروهیم کیه، تا اینکه شیلا زنگ زد گفت برم کلاس. اونجا فهمیدم، بخشمم عوض شده، با یه دختره که ف گندهه افتاده بودم داخلی، بعد کلاس قرار شد استاد مارو ببره به بخشامون معرفیمون کنه، که فهمیدیم دانشجوهای دانشگاه آزاد هنوز تموم نشدن و بعضی بخشاازجمله داخلی پر شده، هیچی دیگه ما رو گرفتن بردن اطفال، اون روز دوتا مریض داشت، هدنرسش‌ هم خیلی گوگولی بود به همگروهیم که نمی‌خواست پرستاری رو ادامه بده چندتا حرف خیلی قشنگ زد، یکی از جمله هاش خیلی قشنگ بود گفت بعضی وقتا آدم تو آرامش اقیانوس ممکنه غرق بشه ولی بعضی وقتام برعکسه، استادمون که خیلی خوشش اومد ازش همش بهش می‌گفت احسنت خانوم معصومی یعنی هرچی تو ذهن من بود رو شما خیلی قشنگ بیانش کردی ذهن من و شما هم فرکانسه ما هم انرژیم هم فازیم و فلان! به ما می‌گفت یعنی شما اگه اینجا بخونید از تجربیات خانوم معصومی استفاده بکنید که اصلا خیلی عالیه! خلاصه خیلی باش لاس زد!‌ وای اینو نگفتم:) اطفال داخل بخش زنانه بعد استادمون نمیومد می‌گفت من که نمیتونم ازینجا رد بشم شما برین نگاه کنین بم بگین، بعد ما رفتیم و ینگاه به اتاقا انداختیم دیدیم همه پتو کشیدن حجاب دارن، من با دست اشاره کردم استاد بیا حله:) خیلی باحال بود، برا فاطمه که تعریف کردم کلی خندید شمارو نمی‌دونم.

خلاصه اون روز دوتا مریض داشت ولی فرداش اصلا مریض نداشت و استاد اومد مارو گرفت برد اورژانس، هم گروهیم با سرپرستارش مشکل داشت، التماس کرد من و بفرستید روان یه گوشه برا خودم میشینم، استادم قبول کرد، من موندم تنها تو اورژانس که اصلا کسی وقت نمیکنه بهم کارای مدیریتی یاد بده، ولی بازم خیلی دوسش دارم ی چیزایی دستم اومده، من خیلی اسلو هستم خودم میدونم بدرد اورژانس نمیخورم ولی بازم دوستش دارم جذابه. 

چقد پرستارا ارتباطشون خوب بود باهم همه همو میشناسن باهم صمیمی ان، منظورم کل بیمارستانه ها، از سوپروایزر و سرپرستار بگیر همه باهم صمیمی ان، شبیه مدیر و زیردست نیستن. ای کاش شهر خودمم همینجوری باشه. 

بعد اینکه رفتیم نمک آبرود، رفتیم ماسوله بعد رفتیم دالیخانی بعدم سراوان، امروز که عید قربونع و تعطیل جایی نرفتیم، می‌دونی چرا چون جمعه که رفته بودیم سراوان اون پسره ع رانندمون، رفت شاشید بعد جلو ما شلوارشو کشید بالا!‌‌ بعدم به هممون یادگاری داد و فاز خدافظی گرفته بود، بمن پیراهن کهنه پر کرده صدسال پیششو داد که تازه یک نفر دیگه بهش کادو داده بود، جالبه همشونم کادو کرده بود، به فاطمه دوتا از کتابهای زبانشو، به شیلا دوتا کتاب،‌ به درویش هم ی جاسیگاری شکل جمجمه.

جالبه که دوست دارم سریع تر برم خونه، بااینکه به اونجا هیچ دلبستگی ندارم ولی خب انگار شرطی شدم که هرسال این موقع ها هوای خونه به سرم بزنه

تو تنهایی دارم خودم و تنهاتر میکنم این یعنی که من بخاطر تنهایی کسی و نخواستم.

امروز شنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۳ و من اینجا روی صندلی کلوچه فروشی که در اون کار میکنم نشسته م. پنج دقیقه پیش قهوه خوردم و تازه ذهنم از خواب بیدار شده.

امروز آخرین روز کارآموزی گروهیم بود. صبح با خستگی وحشتناکی بیدار شدم، دیروز از صبح بیرون بودیم رفتیم نمک آبرود، ولی فاطمه نبود تو راه برگشت به رامسر بود. خلاصه امروز خیلی خسته کارآموزی زنان و گذروندم، تایم رست و نصفش و خوابیدم نصفش با شیلا رفتیم تو بازارچه خرید، یه پیراهن خریدم برای تو خونه تخفیف خورده بود. بعد با استاد یوسفی عکس گرفتیم خداحافظی کردیم عزیزم خیلی گوکپلیه دلم براش تنگ میشه. بعد من یادم رفت با دوتا از دخترا که دیگه نمیبینمشون خدافظی کنم.دخترای خوبی بودن حیف شد. اشکال ندارع من موقع خدافظی همیشه گریم میگیره آبروم می‌ره. بعدش اومدم سلف ناهار خوردم، سرم درد میکرد هوا هم خیلی خیلی گرم شده اسنپ گرفتم (۱۱۵۰۰تومن!)بچه ها همه جبرانی داشتن برا همین تنها رفتم خوابگاه درحد نیم ساعت لباس عوض کردم و ی چرتی زدم و بعد آماده شدم، ساعت دو اومدم سرکار تو راهم از تعاونی علی کافه گرفتم. از فردا قراره برا اسکی بخونم، ایشالا که خوب پیش بره.اصلا نمی‌تونستم چشمام و باز نگه دارم هوا هم گرمه تاکیکارد بودم همش تا اینکه ۴/۵ که قهوه خونه باز شد رفتم قهومو خوردم.

دیروز یه روز افتضاح بود 

صبح کارگاه پدافند غیرعامل داشتیم! و عصر هم همه دخترا کارآموزی زنان. فاطمه و حنا ظهر رفتند شهراشون فردا آزمون ارشد دارن. بعد اتمام کارآگاه قرعه انداختیم برای کارآموزی مدیریت که مشخص بشه کدوم گروه شهسوار باشه کدوم گروه رامسر. سه تا گروه شیش نفره نوشته شدن گروه یک و دو و سه، درویش داشت اسم گروه مارو می‌نوشت اسم حنا رو ننوشت، گروه سوم هم قبول نکردنش، گفتن با من یا با فاطمه عوض بشه که من داوطلب شدم. خداروشکر رامسر افتادم ولی یه لحظه دلم خیلی گرفت آخرین واحد کارآموزیمونه و دیگه همو نمی‌بینیم. بعدش پیش شیلا اظهار پشیمونی کردم و گفتم حیفه باهاتون نباشم بنظرت برم با فلانی حرف بزنم ببینم قبول می‌کنه جاشو باهام عوض کنه فقط گفت اگه میخوای تنها نباشی خب بگو فقط، همین!

قبلش تو تایم رست کارگاه علیزاده بهم گفت پنج شنبه که درویش آزمون ارشد داره بهم گفته من ببرمشون رشت، من اصلا پشمام ریخت بمن اصلا نگفته بودن. آخه اگه روزای عادی بود برام خیلی مهم نبود، چون پنج شنبه من اینجا تنهام واسم عجیب بود که بهم نگفتن فک میکردم میخوان دوست پسر دوست دختری برن کاپلی مثلا ولی وقتی به علیزاده گفتن بمن نگفتن معنیش چیه. فاطمه میگه منم بهش گفتم چرا به فاطمه(که من باشم)نگفتین گفت اون سرکار میره، ولی بنظرم باید حداقل بهم می‌گفت شاید لخاطرشون اون روز سرکار نمیرفتم.خلاصه من همه این حرفهای تو دلم و به علیزاده هم گفتم و اونم فهمید من ازشون ناراحت شدم. همون ظهر بعد ناهار شیلا یه علیزاده گفت بریم رمک که کارت غذای فاطمه رو بگیریم(یادش رفته بود بهمون بده)، ولی بازم به من نگفتن که باهاشون برم و علیزاده رو اتفاقی دیدم بهم گفت برم باهاشون. منم رفتم و با بغض تو ماشین نشستم، اصلا نمی‌تونستم حرف بزنم، تا اینکه وسطای راه بغضم شکست و گریه شد، بی صدا همینطور اشک می ریختم، کسی نفهمید تا اینکه درویش من و دید و با تعجب گفت چی‌شده بعد همه نگاهم کردن من اصلا نمی‌تونستم خودم و کنترل کنم همینطوری اشکام میومد امون نمی‌داد حتی یک کلمه بگم! همش می‌گفت چیشده کسی بهت چیزی گفته کسی اذیتت کرده، بخاطر گروه بدنیا ناراحتی ،من فقط با سر تموم دادم میگفتم نه، زور زدم کلی نفس عمیق کشیدم بعد چند دقیقه با صدای بغضی گفتم بعضی وقتا برات بشری مشکلات پیش میاد که وقتی یه مشکل دیگه هم میاد روش مثل یه جرقه عمل میکنه،بعدم گفتم ببخشید حالتون و بد کردم چیز خاصی نشده فقط حالم یکم خوب نیست باید گریه کنم... اونجا علیزاده گفت ناراحته که چرا بهش نگفتین. وقتی برگشتیم دانشکده من همچنان داشتم اشک می ریختم سریع لباس عوض کردم رفتم پشت بیمارستان نشستم در تلاش برای گریه نکردن، هندزفری گذاشتم تو گوشم و آهنگ شاد تی ام(میدون و لاله) رو پلی کردم، استراتژی که روز کنکور برای رفع حال خرابم استفاده کرده بودم و جواب داده بود،میخواستم فقط چشمام از قرمزی پربیاپ ضایع نباشه گریه کردم. وسطای آهنگ علیزاده اومد پیشم شروع کرد باهام حرف زدن که اره خودت و چص کن من بودم تا یه هفته چص میکردم و موقع رست هم پیشش نرو. من تا میرفتم بیشتر از ی جمله حرف بزنم ناخواسته اشک می ریختم و صدامم گریه ای میشد! بیست دقیقه از شروع کارآموزی گذشته بود دیگه هرچی بود باید میرفتم تو بخش. رفتم و استاد نوابی همه مارو جمع کرد توی یه اتاق میخواست در مورد جلسه ای که امروز براشون گذاشته بودن حرف بزنه ولی مثل همیشه با مثال و داستان شروع کرد از داستاناش نگم که چقد خندیدم و داشتم قهقهه میزدم که استاد جهانگشت اومد و آروم زیر لب بهم گفت چرا گریه کردی، جا خوردم و با تعجب نگاش میکردم که در عرض چند ثانیه اشکام سرازیر شدن، گفت خانوم فلانی شما میتونی بری، توی اون اتاق کوچکی که همه دخترای کلاس جمع شده بودن همه نگاها روی من افتاده بود، وقتی از در رفتم بیرون یکیشون تازه سر رسیده بود فک کرد استادا باهام دعوا کردن بهم حرف زدن که اشکم درومده، دنبالم تا دسشویی اومد، همون حرفی که تو ماشین به بچه ها گفتم به اینم گفتم: حالم خوب نیست باید گریه کنم میدونی وقتی حالم خوب نیست نمیتونم گریه نکنم. کاملا درک کرد چی گفتم و خودشم چشماش اشکی شد و من حقیقتا پشمام ریخت چون اون مغرور ترین آدمیه که تا حالا دیدم، رفت برام دستمال آورد. انقد اونجا موندم و گریه کردم که نیم ساعتی گذشت تا بند بیاد، بعد رفتم تو راهرو استاد ج اومد و گفت چیشده دوباره اشکام شروع کردن به ریختن، گفتم پدرو مادرم سالمن(اونجوری که من گریه میکردم انگار خدایی نکرده اتفاقی افتاده باشه) من خودم یکم حالم خوب نیس، باید گریه کنم و همون حرفی تکراری رو بهش گفتم،استاد نوابی هم اومد و من و بردن تو یه اتاق تنها نشوندن رو صندلی من همچنان درحال گریه های بی صدا بودم اصلا دست خودم نبود، گفت خب مشکل چیه چرا حالت بده و سوال پیام میکردن گفتم نمی‌دونم دلیل خاصی ندارع واقعا ی مدت ی سری مشکل برام پیش اومد بعد الان که دوسه تا دیگه پیش اومد خیلی حالم و بد کرد و درکل چیز خاصی نیست و هرچند وقت اینطوری میشم و شده شیش ساعت پشت هم گریه کردم. بعد بهم گفتن حتما برو پیش دکتر یه سرترالین یا فلوکستین بخور. بعدم استاد نوابی برام دفتر سامانه ثبت سقط بیمارستان رو آورد گفت بخون برامون یه جمع بندی بکن، برا اینکه ذهنم بره سمت دیگه مثلا:) بعد آقا اینا رفتن من همچنان گریه بعضی جاها هق هق هم میشد تازه. اولین گریه م صبح سرکلاس بود که داشتم نظرات وبم و میخوندم،اونحاهن کاملا ناخواسته اشکام ریخت.تو تایم رست هم علیزاده اومد پیشم و کنار دیالیز نشسته بودیم و من داشتم براش تعریف میکردم که دیشب کات کردم و آخرین پیامامون و دادیم، که یکی از استادا اومد ماشینش و از پارک دربیاره  که من نگاهش کردم ولی انقد حواسم پرت بود یادم رفت بهش سلام کنم، یجوری من و علیزاده رو نگاه کرد انگار که مچتون و گرفتم ای بی ادبا! و خودش بهمون سلام کرد! ی لحن خاصی هم داشت یعنی جلو بزرگتر نباید با دوست دختر یا دوست پسرتون باشید!‌ بعد آقا بماند که ترم شیشی ها همش یکجوری نگاهمون میکردن، من که برام مهم نیست چون داریم ازین دانشکده میریم، برای علیزاده هم همینطور. بعد به سختی شیلارو کشوندیم پایین و رفتیم پیشش. بعد که وارد بخش شدیم من با بچه ها رفتیم نی نی بغل کردم، اولین تجربم بود خیلی حال میده، نی نیع انقد توپپلو بود چهار کیلو وصد بود، اسمش هایکا بود انقد تخس کیوت بود. اینجا دیگه گریه م قطع شده بود و یکم استیبل شده بودم ولی باز هرچند دقیقع هی تو چشمام آب جمع میشد. بعد از اتمام کارآموزی با علیزاده و شیلاسه تایی رفتیم آرامش من یک مانتو خریدم که رنگش خیلی بهم میاد ولی بنظرم ارزش اون قیمت رو نداشت اگه انقد بهم نمیومد نمیخریدمش، ی رژ صورتی کمرنگ هم خریدم بعدم رفتیم آلبالوسیاه ساندویچ خوردیم و بعدم برگشتیم خوابگاه وقتی رسیدم واقعا حالم بهتر بود. چشمام هی پف تر و پف تر میشد. ساعت یازده تا سرم و گذاشتم رو بالش خوابم برد. امروز چشمام خیلی خسته بود سنگین بود.

یک هفته س که عصرا میرم سرکار و صبحا هم کارآموزی زنان. گروه کارآموزسه روز دوممو عوض‌کردم که صبح باشم.شبا تقریبا بیهوش میشدم .خیلی سخته امروز و دیروز پلکام حسابی سنگین بود

اومدم ۰۳/۰۳/۰۳ رو تعریف کنم که یه روز کاملا معمولی و مث همیشه تخمی سپری شد. دیشب دوازده و نیم خوابیدم و صبح ساعت پنج و نیم پاشدم بشاشم دیگه تا هفت که قرار بود بیدار شم خوابم نبرد. تو لیبر هم خبری نبود هیچ نی نی تو این تاریخ بدنیا نیومد که جالب بود. یکی بود پریروز سزارین کرد برا امروز برنامه ریزی کرده بود ولی نشد:) 

با بچه های این گروه هم اوکی شدم من باهاشون خوبم اونام باهام خوبن حرف میزنن دیگه ترم آخری هردو طرف فهمیدیم زیادی گوه بقیه رو خوردن ارزششو نداره! دقت کنید زیادی! ساعت نه و نیم رفتیم رست تا ده و نیم. من رفتم سلف چایی گرفتم ولی نرفتم پیششون چون اولا بهم نگفتن که برم اگه میگفتنم نمی‌رفتم(هه اره ما گنگمون بالاس!) خلاصه رفتم رو نیمکت وسط بیمارستان نشستم تا نه و پنجاه دقیقه واسه خودم آهنگ پلی کردم (شادمهر بی تو لایو)با شکلات تلخم می‌خوردم که علیزاده اومد پیشم(گروه پسرا اورژانس بودن) یک عالمه نون پنیرم که همیشه باهاشه، تا خود ده و نیم یکریز حرف زدیم، یکسری بچای ترم شیشی هم نیمکت پشتیمون نشسته بودن نگا میکردن، مطمینم الان تو کل دانشکده میپیچم که من با علیزاده م. حالا منم هی بهش میگم برو پیش دوستات نمیره. موقع برگشت هم فقط من و میرسونه خوابگاه. اگه خ بخوام مثبت نگا کنم هم ی دوست خوب دارم هم کون اون هم گروهیای ..کشش میسوزه😂

ناهار قرمه بود آوردم خوابگاه، دوست نداشتم بزور خوردم گشنه نمونم. امروز کلا دلم گرفته بود این تاریخ نباید اینجوری تخمی میکذشت. به اون باربر روبروی مغازه که همیشه بهم خیره نگاه می‌کنه نگاه میکردم به اونایی که تو ساندویچی نشسته بودن به عابرای تو پیاده رو به ماشینا، و همش با خودم میگفتم من الان اینجا چیکار میکنم من الان باید ی جای خاص می‌بودم. ساعت شیش درو و دیدم سرکوچه منتظر ش وایساده بود کلی نگاش کردم تا بالاخره این سمت و نگاه کرد براش دست تکون دادم بعدش ش(دوست دخترش) اومد و برا هردوتاشون دست تکون دادم و انقد ذوق کردم که دهنم جر خورد. اون بیت شعر سعدی ؛

یکی را دستِ حسرت بر بناگوش

یکی با آن که می‌خواهد در آغوش ..

اگه تصویر بود:).

این پسره ح (اکسم) واقعا چقد پررو برمیگرده بمن میگه شاید ما برای هم ساخته نشدیم, فک کرده من همون آدم چهار سال پیشم که با این اداهاش احساس عذاب وجدان کنم،کلا خ سمه، کلا میرینه به همه چی آخرسر طوری با حرفاش بهت عذاب وجدان میده که فک میکنی تو اشتباه کردی. 

هه این مرده صاحب مغازه تازه گفته فردا هم بیا گفتم چشم امپراطور امر دیکه؟ عنتر خر:/

هعی خدا الان نیاز دارم به کلی دوست و رفیق که فقط بشینیم حرف بزنیم آخه از درس که دور شدم حداقل معاشرت با دوست نیازمه

یعنی میشه بیام ببینم کلی نظر جدید دارم